Coronacrisis. Wie legt de verhalen vast?

Hoe waanzinnig interessant zou het zijn? Stel je voor. Je bent de baas van een groot bedrijf. Een KLM. Een Unilever. Een Shell. Zoiets. De impact van de coronacrisis is enorm. Impact op omzet. Op teaming. Op manier van werken. Op leiderschap. Op strategie. Noem maar op. Het is alle hens aan dek. En stel je nou voor, dat jij een journalist of documentairemaker hebt gevraagd om het vast te leggen. Hoe waardevol zou dat zijn?

Ik vind het een van de gaafste documentaires die ik heb gezien: startup.com. De documentaire volgt de opkomst en ondergang van govWorks.com op de voet. De camera is overal aanwezig. Fascinerende televisie. Een ongekend waardevol inkijkje in het reilen en zeilen van een startup. En daarmee een ongekend waardevol en indringend document.

Het doet een beetje denken aan FYRE Festival.

Waanzinnig interessante televisie. En gedurfd. Want ook als het moeilijk gaat, draaien de camera’s. Een fantastische manier van storytelling.

Van enige afstand naar de coronacrisis kijken

Ik adviseer mijn klanten en medewerkers om vooral niet te vergeten af en toe met enige afstand naar de situatie te kijken. Door alle hectiek zouden we haast vergeten hoe uniek dit moment is.

Dit moment zullen wij ons hele leven blijven heugen.

Maar als we niet uitkijken herinneren we over een tijdje alleen nog de grote verhalen. Hoe KLM gered werd. Hoe schoon de lucht was. Hoe waardevol het was om je kinderen onderwijs te geven. Hoe het openbare leven stil viel. Hoe ziek we werden van het virus. Hoeveel wc-papier we in huis hadden …

En als we niet uitkijken, zijn we over een tijd de kleine verhalen vergeten. De details. Denk aan die stressvolle boardoom meetings. Aan die discussies voorafgaand aan ongekend belangrijke besluiten. Die hoeveelheden koffie. Die oersaaie conference calls. Die emotionele updates van de CEO. De CEO in jogging broek. Medewerkers die dag en nacht in de weer waren. Slapeloze nachten. De stilte in fabrieken. De dode planten op kantoor.

Het verdriet. De ruzies. Het verlies. De hoop.

Niet alleen interessant. Ook leerzaam. We onthouden een verhaal nu eenmaal beter dan losse feiten. Een prachtige manier van communiceren. Van verbinding maken.

Wie durft? Wat? Geen tijd? Dat kan opgelost worden

Deze verhalen, groot maar zeker ook klein, zouden we nu minutieus moeten vastleggen. Op schrift. Of op beeld. Maakt niet. Het zou in beide gevallen een ongekend waardevol en historisch verhaal opleveren.

Maar wie durft het aan? Welke leider durft zich bloot te geven? Wie durft de journalist of documentairemaker de vrije hand te geven?

Overigens zou die journalist of documentairemaker of Storyteller misschien maar een doel moeten hebben: zo treffend als mogelijk vastleggen wat de coronacrisis betekent voor organisatie en mens.

Het lijkt me een investering die de moeite meer dan waard is.

Het doet me denken aan lang vervlogen tijden. Tijden waarin schilders meereisden met legers om (hopelijk) heroïsche veldslagen vast te leggen.

En wie weet, misschien ontstaat er wel een verhaal dat Startup.com doet verbleken. Of is die documentaire over een paar eeuwen in een museum te bewonderen. Historisch.

Als er dan iemand denkt: wat een gaaf idee. Maar … geen tijd! No worries. Ik neem je het werk met plezier uit handen. 🙂

Wat je wellicht ook interessant vindt

• Blog: De 5 kenmerken van een Connected Leader
• Documentaire: Startup.com
• Documentaire: FYRE festival