Het is wat het is. Een zin die ik geregeld gebruik. En voor veel situaties toepasbaar vind. Aan deze zin moest ik ook denken toen ik in The Rake over het leven van Peter Beard las. Deze kunstenaar, fotograaf en schrijver overleed eerder dit jaar.
Vanwege zijn avontuurlijke leven wordt Beard ook wel ’the last of the adventurers’ genoemd. Zijn foto’s van Afrika, wilde dieren en vaak halfnaakte, beeldschone vrouwen in de wildernis zijn wereldberoemd.
Beard was een buitengewone man die een uitzonderlijk leven leidde. Bovendien nam hij zichzelf niet al te serieus nam en betitelde hij zijn werk als een opeenstapeling van onbeduidende en nutteloze herinneringen op papier.
Om geld en status gaf hij niets. Memorabel is zijn reactie op een grote in 1977 op zijn landgoed in Montauk. Vele van zijn artistieke dagboeken uit de jaren 50, 60 en 70 gingen verloren. Ook schilderijen van Francis Bacon, Pablo Picasso en Andy Warhol verdwenen in het vuur.
Wat denk je? Volgde verdriet? Werd Beard depressief? Zwolg hij in zelfmedelijden? Wanhoop? Dat zou niet gek zijn toch?
Bacon! Picasso! Warhol! Jaren van werk. Allemaal weg. Wat een culturele en financiele rijkdom gingen in vlammen op… Damned…
Ik weet het zeker, de meesten van ons zouden ontredderd zijn. Beard niet. Hij ging er prat op niet langer dan drie seconden getreurd te hebben.
“You can either worry and moan and fuss, or totally avoid that by just not doing it. I swear to God I’ve never looked back”, zei Beard tegen Vanity Fair.
Prachtig toch?
Het is wat het is.
Het heeft geen enkel nut om bij de pakken neer te gaan zitten.
Even slikken en weer doorgaan.
Niet terugkijken, maar vooruit. Niet de obstakels zien, maar de kansen. Niet zwelgen, maar je zelf oppakken. Je hoeft niet een slachtoffer te zijn. Beard koos er ook voor om zich niet als slachtoffer op te stellen.
“The Stoics believed that there were two ways to respond to life and misfortune: We could be a victim or not. We could focus on our power or our powerlessness. There is a distinction, Marcus Aurelius wrote, between being harmed and feeling harmed. The events that happen to us are objective—we can’t help being victimized—but how we feel about them is up to us. We choose to identify as a victim or not. We choose how we’re going to respond.”
The Daily Stoic (september 2020)
Zo is het maar net.
“You can either worry and moan and fuss, or totally avoid that by just not doing it”.
Richt je dus op de zaken waar je invloed op hebt. Verlies geen energie aan zaken die je toch niet kunt veranderen. Even slikken – okay – maar daarna vooral snel weer doorgaan.
Denk daar de komende week eens over na als je je weer druk wilt gaan maken over het verwoestende coronavirus, het onbehouwen gedrag van Trump, de gebrekkige kwaliteiten van die directe collega, het sombere weer, het weifelachtige optreden van de CEO, die agressieve concurrent, et cetera, et cetera.
Het is wat het is.
Wat je wellicht ook interessant vindt:
- Blog: 4 dagen hiken in de Alpen, 7 waardevolle inzichten
- Quote I like: “The impediment to action advances action. What stands in the way becomes the way.” (Marcus Aurelius)
- Quote I like: “Ik geloof dat het omgaan met tegenslag een soort spier is die je kunt trainen” (Marc de Hond)
(Image by Alexas_Fotos from Pixabay)
-
Pingback: "Het sterkste gif ooit bekend, kwam van Caesars lauwerkroon" (William Blake) - THE CONNECTED LEADER
-
Pingback: Wat wordt de focus van jouw MT? Dit model maakt prioriteren makkelijker. - THE CONNECTED LEADER