En de volgende keer sla je met je vuist op tafel (… als je begaan bent met de reputatie)

In een vorige post schreef ik dat organisaties vaker de confrontatie als optie zouden mogen overwegen als ze te maken hebben met een issue. Ook deze post gaat over confrontatie. Ik wil het namelijk hebben over jou als reputatieverantwoordelijke en hoe je reageert als met een voorgenomen besluit de goede reputatie haast moedwillig op het spel wordt gezet.

Ga je de discussie aan? Zoek je het ongemak op? Of ga je de confrontatie liever uit de weg?

Hoewel ik fan ben van het stoïcisme en het me ook steeds vaker lukt om kalm te blijven, kan ik me nog steeds best laten gaan in mijn werk. Vooral als ik denk dat er fouten worden gemaakt.

“Wat? Dat meen je niet?”

“Hoe bestaat het? Zijn ze gek geworden?”

“Dat kan niet waar zijn!!!”

En meestal volgen dan heel veel telefoontjes. Jazeker, er wordt vaak ook gevloekt.

Hard werken en een dikke bonus

Het kan niet anders dat ook menig communicatiedirecteur of reputatiemanager geregeld vloekt en tiert. De kranten staan er immers vol mee; organisaties die haast moedwillig hun reputatie op het spel lijken te zetten. Ik schreef eerder over o.a. KLM, Nike, Booking.com.

Als ik over een issue of crisis lees, dan probeer ik die persoon voor te stellen die op dat moment verantwoordelijk is voor de reputatie van dat bedrijf. Die neemt keurig elk kwartaal die dure reputatieonderzoeken af. Die huurt bureaus in voor de meest ingenieuze reputatieplannen. Laat de meest fantastische campagnes ontwikkelen. Ziet hoe de woordvoerder het ene na het andere verhaal pitcht.

En ontvangt aan het einde van het jaar een dikke bonus op basis van de behaalde reputatiescore.

En dan is men van plan om dat ene besluit te nemen

Maar dan. Dan wordt deze persoon op een dag verteld dat de top van plan is om dat ene besluit te nemen. Dat ene besluit waarvan je weet; dat is niet handig. Het type besluit waarvan je denkt:

“Wat? Dat meen je niet?”

“Hoe bestaat het? Zijn ze gek geworden?”

“Dat kan niet waar zijn!!!”

Die persoon ziet het resultaat van al het harde werken zo voor zijn ogen verdampen. Poef. Weg. Reputatie onder vuur. Buckle up.

Misschien herken je deze situatie wel. Wat doe jij dan? Ben je een overlever en laat je het gelaten over je heen komen? Of word je boos en sla je met de vuisten op tafel? Om er vervolgens alles aan te doen om die fout te voorkomen en ‘die lui’ op andere gedachtes te brengen.

Haal je alles uit de kast? Of toch maar niet?

Op basis van wat ik zoal hoor en lees, denk ik dat er best wat meer stampei mag worden gemaakt. Dat er onvoldoende met de vuisten op tafel wordt geslagen.

Mijn advies: laat het af en toe knetteren. Juist dan laat je zien dat je reputatie – en daarmee dus je werk – echt serieus neemt. Maar dat is mijn eenvoudige mening. Wat zijn jouw ervaringen? Sla jij wel eens met de vuisten op tafel? En if so: heeft het effect?

Wat je wellicht ook interessant vindt:

• Blog: Twee typen communicatiedirecteur: aan wie is de toekomst?
• Blog: Tegenspraak hoort in de Corporate Governance Code (en is belangrijke taak van o.a. communicatiedirecteuren)
• Blog: Verantwoordelijk voor reputatie? Neem dan ook verantwoordelijkheid! Oftewel: wat is jouw ‘brief’?
• Blog: Issuesmanagement: soms moet je lef tonen en kiezen voor de confrontatie
• Blog: Heeft Nike haar magie verloren? 8 inzichten over o.a. strategie, activisme, reputatie en authenticiteit